Tafellaken.

Eind van de zomer ben ik begonnen

om het tafellaken van mijn schoonzusje

af te borduren.

Zij was daar 40 (!) jaar geleden aan

 begonnen te borduren nog voor

haar trouwen.

Ze kreeg kinderen en er was veel drukte,

haar ouders stierven en ze zorgde voor

haar schoonvader, dus om nog eens te gaan

borduren stond haar hoofd niet naar.

Ze had het opgeborgen en af en toe

kwam het tevoorschijn, maar ze zag het niet 

meer zitten, en wilde het

eigenlijk al weggooien.

Wat een geluk dat ze dat niet gedaan heeft.

Toen ik zei dat ik wel graag borduurde,

diepte ze het uit een kast.

*

Vanaf eind augustus  ben ik bezig,

eerst met het verzinnen hoe ik het

patroon op het laken zou kunnen krijgen.

Het borduurwerk was voor een kwart af.

Het voorbeeld en patroon was kwijt helaas.

Met veel kunst en vliegwerk, met een nieuwe

pen die makkelijk uit de stof gaat met water,

met overtrekpapier en een zaklamp (!)

en veel spelden heb ik het patroon

er toch redelijk goed op kunnen tekenen.

 

Er zal wel een beetje verschil zijn tussen

 haar werk en de mijne,

 want iedereen heeft toch zijn of haar

eigen hand van borduren.

Maar het was geweldig leuk om te doen.

Als ik eerlijk ben vind ik het echt

jammer dat het af is.