Enkele jaren geleden hebben we aan de voorkant
van ons huis vuurdoorn geplant.
Het eerste jaar was die wel klein,
maar ook prachtig in bloei.
De daaropvolgende jaren hadden we
de plant gesnoeid, misschien wel teveel.
Maar hij groeide ook zo hard,
dat je de deur niet in kon
zonder je te bezeren aan
de puntige stekels die aan de takken zitten.
Vorig jaar waren haast geen bloemetjes te zien.
Mijn lief wilde al rigoureus de plant eruit gooien.
Maar ik pleitte om hem nog
een jaar te geven.
En kijk! Wat een weelde aan witte bloesem!
Na wat googelen hoe we moesten snoeien
hebben we het nu echt goed gedaan,
volgens de regeltjes en
het resultaat is er dan ook naar.
Hopelijk kunnen we in het najaar weer een
foto laten zien van de oranje-rode bessen,
(als de vogels ze inmiddels al niet hebben opgegeten).