Toen ik begonnen ben met scrappen,
heb ik me voorgenomen
om dit op mijn eigen wijze te doen.
Misschien vinden sommigen dat het niet op
het echte scrapbooken lijkt,
als je er maar zelf veel plezier in hebt
wat maakt het dan uit?
Mijn eerste scrapbook begon ik met mijn voorouders,
mijn bet-overgrootvader.
Hij leefde van 1816 tot 1913 en werd bijna 97 jaar!
Ik vond hem zo'n sterk en krachtig hoofd hebben,
en zelfs de postzegels die je ziet, waren echt uit die tijd.
Hij trouwde pas na z'n veertigste met een veel jongere vrouw
en samen kregen ze 9 kinderen, waarvan 3 Adriaantjes.
De eerste twee stierven jong en het derde Adriaantje bleef in leven.
Twee van zijn kinderen emigreerden naar Amerika, Grand Rapids.
Halverwege het boek zijn mijn lief en ik aan de beurt,
als baby. Mijn babyfoto (de kleine foto)
heb ik van een tante gekregen,
omdat de (vele) eerste foto's van mij helaas
verloren waren gegaan door de watersnoodramp.
Dan een van onze trouwfoto's,
heel romantisch in een poortje.
Het kader heb ik met aquarelverf in een natte techniek gemaakt.
****
Daarna met mijn zussen,
one, two, three, from the same tree.
En tot slot nog een kleurige met de kleinkinderen.
leuk!!!! je zus M
BeantwoordenVerwijderen