Dikke pech!

Dit jaar begon al niet zo fijn.

Mijn moeder en mijn zwager

overleden en om ook het corona-virus 

maar eens te noemen, dat was

geen goed begin.

Maar woensdag was het ook nog

eens een echte pechdag. 

We gingen zoals elke dag 

lekker fietsen en waren al een

eind toen plotseling iemand tegen me 

aan reed en ik tegen de

grond smakte.

 Ik had blote armen en

er kwam van alle kanten hulp en

of ik thuisgebracht moest worden?

Iemand maakte de elleboog schoon

en weer een ander deed er

een verbandje aan. 

Daarna zijn we maar terug naar huis

gefietst, want het deed toch

gemeen pijn, zeker als ik af en toe

weer op en af moest stappen.

Ik was blij toen we weer thuis waren.

Toen naar de dokter, die moest weg en

liet het aan zijn assistente over.

Ik vroeg of er toch geen foto van moest

worden gemaakt?

Maar ze zei dat ik dan echt niet op de fiets

weer terug had kunnen rijden,

nee dan zou ik wel anders piepen.

Nee hoor, er was niets gebroken.

Oke.

Mijn dochter zei dat ze dan mijn moeder niet 

kende, want die was zo taai! 

Op Hemelvaartsdag hebben we eerst naar

een preek geluisterd en na het eten

met de auto naar zee gereden en een dik uur

gewandeld.

Gisteren toch maar naar de 

huisartsen post gegaan, daar

werd een foto gemaakt en ja hoor,

een botje gebroken.

Ik werd in het gips gezet.

Maar dit is tijdelijk want mijn arm moet

nog geopereerd worden.

Oei, en dat gaat best lang duren denk ik.

En ook nog moeilijk, want ik ben rechts.

En echt, ik kan he-le-maal niets!!!

Zelfs links eten gaat niet zo, maar je wordt

er op den duur handiger in zeggen ze,

dus daar hoop je dan op.

Typen gaat wel links, maar schrijven

echt niet.
En niet haken of borduren, NIETS.

Het zal wel een poosje duren voor ik weer

berichtjes kan verzenden,

maar ik blijf wel bij jullie kijken hoor! 

Tot ziens!